W teorii zakłada się, że moment trzymający silnika zmienia się w funkcji sinusoidalnej prądu w uzwojeniu. Pozycja równowagi silnika wyznaczona może być zatem z porównania wartości prądów w obu uzwojeniach. Jeśli uzwojenia silnika krokowego pobudzane będą dwoma, przesuniętymi w fazie o 90 stopni napięciami sinusoidalnymi to ruch silnika będzie płynny i równomierny. W takim sterowaniu uzyskuje się nieskończoną dokładność sterowania. W praktyce, w układach cyfrowych stosuje się kwantowanie sygnałów sterujących. Na pokazanym rysunku pokazano w jaki sposób trzeba sterować silnikiem krokowym z podziałem pojednyczego kroku na 3 części. Oznacza to, że do sterowania używa się sygnałów o poziomie odpowiadającym odpowiednio zmieniającym się wartością funkcji sinus i kosinus dla kątów zmieniających się co 30 stopni. Pełny okres sterowania elektrycznego wymaga 12 pośrednich stanów przejściowych.

Dla sterowanie mikrokrokowego prądy w uzwojeniach nie mogą być już jak przy sterowaniu pełno i półkrokowym kombinacją prądu maksymalnego lub zerowego. Sterowanie mikrokrokowe wymaga używania prądów mieszczących się pomiędzy wartością amksymalną a zerem. Na przykładzie sterowania z podziałem kroku na 3 (N=3) części widać, że do uzyskania prawidłowego sterowania prądy muszą przybierać wartości równe 0.5 oraz 0.87 wartości maksymalnej.

Bez zmian pozostaje natomiast wymagalność aby znak prądów w obu uzwojeniach pozostawał stale w odpowiedniej sekwencji.

Rysunek 10 pokazuje w jaki sposób można uzyskać prądy sterujące mieszczące się w zakresie pomiędzy wartością maksymalną a zerem przy stosowaniu wyłacznie logiki binarnej. Do uzyskanie dopowiedniego efektu wykorzystuje się tzw modulację szerokości impulsu (PWM). Na lewym rysunku widać, że prądy o wartości 1, 0.87 i 0.5 utrzymywane są w trakcie trwania równych okresów czasu (t2-1), (t3-t2) oraz (t4-t3). Biorąc pod uwag efekt energetyczny pokazanych sygnałów można powiedzieć, że zmienna o wartości 0.5 działająca w czasie (t4-t3) wywoła podobny efekt jak zmienna o wartości 1 działająca w czasie (t4-t3)/2. Podobnie zmienna o wartości 0.87 działająca w czasie (t3-t2) wywoła podobny efekt jak zmienna o wartości jeden działająca w czasie (t3-t2)*0.87. W ten sposób, kierując czasem działania zmiennej o pełnej wartości w trakcie trwania impulsu uzyskuje się efekt podobny do użycia wielkości o zmiennej amplitudzie działającej w ciągu całego czasu trwania impulsu.

Opisane działania uwarunkowane są pewnymi warunkami, z których najważniejszy polega na tym, że zmiany długości trwania pojedynczego impulsu sterującego muszą być zbyt szybkie do 'zauważenia' przez sterowany obiekt, który dostrzega wyłącznie średnią wartość zmian nie mogąc zareagować na szybko zmieniające się wartości chwilowe. O takich własnie obiektach mówimy, że są inercyjne dla szybkich sygnałów sterujących. Rzeczywiście Wirnik silnika krokowego wnosi sporą inercję a uzyskiwane prdkości obrotowe silników sięgają kilku obrotom na sekundę co odpowiada 5-10 tysięcy mikrokrokom na sekundę. Sterowanie wypełnieniem impulsu powinno odbywać się zatem co najmniej 10 razy szybciej a zatem z prędkościami rzędu 100 tysięcy i więcej zmian w ciągu sekundy.