Zespół napędowy osi azymutalnej mocowany jest do ruchomej podstawy montażu w taki sposób aby środek śruby napędowej stykał się z kołem napędowym w połowie szerokości podstawy. Wkrótce pojawi się rysunek- szablon pozwalający na wykonanie wszystkich otworów w podstawie telskopu niezbędnych do prawidłowego zamontowania napędu osi azymutalnej.

Wszystkie użyte do montażu wkręty do drewna mają długość wraz z łbem 22.5mm, średnicę 3mm oraz łeb półkolisty o średnicy 7mm z nacięciem krzyżowym.

Przed rozpoczęciem montażu należy za pomocą drobnego papieru ściernego zaokrąglić wszystkie ostre krawędzie w miejscach styku części ruchomych napędu a w sczególności dotyczy to dolnej płaszcyzny podstawy napędu na brzegach, otworów pod tulejki mosiężne oraz samych tulejek mosiężnych .

Zespół napędowy mocowany jest do podstawy w dwóch otworach na brzegach wspornika napędu za pomocą dwóch mosiężnych tulejek z kołnierzem o średnicy 30mm. Jedna z tulejek (prawa) zapewnia łożyskowanie podstawy w sposób umożliwiający bezluzowy obrót podstawy wokół tej tulejki. Prawidłowe montaż tej tulejki ma kluczowe znaczenie dla dokładności działania napędu. Właściwą regulację podczas montażu tej tulejki należy wykonywać z pomocą podkładek o średnicy 10mm i grubości 0.1mm (wykonanych np. z kliszy fotograficznej lub z plastykowej folii z teczki do akt) podkladanych pod tulejkę przed przykręceniem przez otwór środkowy tulejki za pomocą wkrętu do drewna. Zwykle ilość podkładek nie powinna być większa od 2 tak aby swobodny obrót podstawy napędu wokół tulejki nie był związany z możliwością jego ruchu w kierunku piuonowym co może powodować luzy w czasie zmiany kierunku ruchu napędu w osi azymutalnej

Lewa tulejka mająca zfrezowany kołnierz montowana jest w podłużnym wycięciu z lewej strony wspornika napędu. Tulejka ta ma mniejszą średnicę niż szerokośc wycięcia pozwalającą na ruch podstawy napędu po łuku ze środkiem w miejscu mocowania prawej tulejki. Tulejka ta powinna być zamocowana mniej więcej w połowie lub w 2/3 długości szczeliny (od koła napędowego patrząc) gdy śruba napędowa dociśnięta jest do koła napędowego. Podobnie jak tulejka z prawej strony i ta tulejka powinna być dokręcona do podstawy poprzez podkładki o średnicy 9mm i grubości 0.1mm tak aby umożliwić swobodny obrót podstawy napędu wokół osi (prawej tulejki) i jednocześnie aby nie występował ruch podstawy napędu w kierunku pionowym. Dla ułatwienia ruchu podstawy napędu pod kołnierzem tulejki należy pomiędzy podstawę napędu a kołnierz wprowadzić podkładkę wykonaną z cienkiego plastyku o grubości 0.05-0.1mm (folia plastykowa, cienki teflon).

W drugim położeniu sprzęgła śruba napędowa dociskana jest do koła napędowego poprzez sprężynę powrotną umżliwiając działanie napędu.

Sprężyna powrotna ma długość ok. 60mm i średnicę zewnętrzną ok. 8.5mm (do kupienia w sklepach z częściami dla fiata 126p). Prawidłowy naciąg sprężyny wynosi ok. 10mm dla położenia zasprzęglenia napędu.

Połączenie mimośrodu sprzęgła z podstawą napędu to łącznik wykonany z drutu miedzianego 1.5mm o długości ok. 35mm zakończonego z jednej strony oczkiem pod wkręt M3 wkręcany do mimośrodu oraz zakończony z drugiej strony poprzeczką o długości ok. 5mm przylutowaną prostopadle na końcu łącznika. Element ten nie jest krytyczny i może być wykonany z dowolnego materiału zapewniającego właściwe działanie sprzęgła.

Napęd przenoszony jest z silnika na śrubę napędową za pomocą przekładni paskowej synchronicznej poprzez zespół kół T2.5 o 12 zębach (silnik) i 24 zębach (śruba napędowa) oraz pasek T2.5/48 zębów o długości 120mm i szerokości 4mm.

Użyty silnik to bipolarny silnik 42BYGH101 pracujący przy napięciu ok. 6V . Innym zalecanym silnikiem jest 39BYG402B działający równie skutecznie przy napięciu 12V.